PIDGIN - Eskaintza eta eskaria elkartzeko modu berrietarantz esperimentatzea, konfiantza digitala sustatuz

Zergatik proiektu hau?

Partzuergoak gainditu beharreko erronkatzat hartu zuen kalitatezko (KM 0 errealeko) nekazaritzako elikagaiak eta premia biziko beste produktu batzuk eskuratzeko edo haietara hurbiltzeko beharra, herri txikiak eta nahiko zahartuak dituzten landa eremuetan; izan ere, hirigune handiagoetara eta hurbilagoetara joan behar izan dute ohiko erosketak egiteko, beren herrietako negozioak desagertu direlako.

Proiektuak proba pilotu bat egitea proposatu zuen. Proba horren bidez, KM 0 errealeko kalitatezko nekazaritzako elikagaien hurbilketa edo irisgarritasuna bultzatu nahi zen landa eremu batean, guztiz digitalizatutako salmenta gune bat ezarriz, 24/7ko sarbidearekin.

Proiektua garatuta, xede diren biztanleria taldeek sistema digitalizatuetan dituzten konfiantza harremanak indartu eta sustatu nahi ziren. Harreman horiek desagertuz eta galduz joan dira, teknologia berriak sartu direlako eta zerbitzu pertsonalak desagertu direlako. Partzuergoak badaki adinekoen artean arrakala digitala dagoela, eta, beraz, IoT teknologietan oinarritutako irtenbide bat eskaini nahi zuen, xede den biztanleria horren konfiantza, ezagutza eta prestakuntza egokia zituena.

Nola egin dugu?

Lehenik eta behin, Partzuergoak proiektuaren plana zehazteko hausnarketa eta estrategia landu zituen, kokaleku eta xede den biztanleria posibleetarako beharrezko ezaugarriak ezarriz. Hortik aurrera, bilerak eta bisitak egin ziren Gipuzkoako hainbat landa herritan.

Aldi berean, esperimentuaren diseinuan lan egin zen, espazioaren behar fisikoak eta teknikoak eta proba pilotua ezartzeko behar ziren garapen teknologikoaren parametro guztiak zehaztuz.

Udalerria eta xede den biztanleria hautatuta, eta eredu teknologikorik egokiena garatuta, hainbat proba egin ziren partzuergoko bazkideekin, azkenean benetako proba pilotua abian jartzeko hautatutako xede den biztanleriarekin.

Zer ekarpen egin du proiektuak?

Proiektuak ideia teknologiko bat eta proba pilotu bat ekarri ditu, xede den udalerriarentzat inspirazio iturri izan dena bere denda propioa abian jartzeko. Proiektua gauzatzean, partzuergoak zenbait joera eta tentsio identifikatu ditu, eta proiektuaren helburu nagusia identifikatu, aztertu eta konponbideak ematen hastea izan da. Gaur egun, pertsona gehiagok hartzen dituzte erosteko erabakiak familian, eta erosteko bideak zabaltzen ari dira, erabakitzeko irizpide desberdinekin. Hitz errazagoetan esanda, familia osoarentzat erosten duen pertsona baten eredua (ama normalean) aldatzen ari da, eta, batez ere, belaunaldi anitzeko familiak (3 belaunaldi etxebizitza berean edo oso gertu, erosketa partekatua eta/edo lagundua ahalbidetzen duena) parte-hartzaile gehiagotara, irizpide gehiagotara eta kanal gehiagotara aldatzen ari dira.

Era berean, ikusi da herri txikietako belaunaldi gazteenek saltoki handietako zerbitzuak erabiltzeko joera dutela erosketak egiteko, autohornikuntza alde batera utzita, eta pertsona zaharragoek, aldiz, autohornikuntzarekin jarraitzen dutela, beren neurrian, eta erosketak hurbileko eta tokiko establezimenduetan egiten jarraitzen dutela.

Elikadurarako irisgarritasuna da proiektuaren beste alderdi giltzarrietako bat, ikusi baita posible dela zerbitzu irisgarria eta konfiantzazko espazioa eskaintzea. Nolanahi ere, teknologiak presentzia handia izan dezakeen espazio horiek eskaintzeko, herritarrak sentsibilizatu eta trebatu egin beharko dira, baina erronkarik handiena izango da herri txikietako adineko pertsonak teknologiara hurbiltzea, beldurra galduz eta beren gaitasun digitaletan konfiantza izanez.

Amaitzeko, ikusi da Gipuzkoan gero eta kezka handiagoa dagoela saltoki txikiak ixten ari direlako eta/edo falta direlako, batez ere herri txikienetan. Horregatik, herri batzuetan, abian jartzen ari dira ekoizleak herritarrengana hurbiltzeko ekimenak, beren produktuak bilketa gune desberdinetan eskainiz (gaur egungo bizimodura egokituz) edo baita ekoizleak salmenta kolektiboak egiteko biltzen diren ekimenak ere.